Η μουσική της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας ονομάζεται κοινά βυζαντινή μουσική. Με τον όρο αυτό αναφερόμαστε στη μουσική της λατρείας της ορθόδοξης εκκλησίας, στην ελληνόφωνη μουσική έκφραση, όπως αυτή αναπτύχθηκε στα εκτεταμένα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ήκμασε στα μεγάλα κέντρα της, διαδόθηκε στους λαούς της και επηρέασε και τους αλλοεθνείς που ασπάσθηκαν τὸ ορθόδοξο δόγμα.

Η ιστορία της καλύπτει την βυζαντινή περίοδο, αλλά και την μεταβυζαντινή, και ἡ παράδοσή της φτάνει μέχρι τις μέρες μας, συνεχίζοντας μια διαδρομή υψηλής τέχνης, που σήμερα αποτελεί την εκκλησιαστική μουσική μας παράδοση. Η βυζαντινή μουσική έχει μια μακραίωνη προφορική και γραπτή παράδοση.

Ως προφορική παράδοση συμπαρακολούθησε τη ζωή των ανθρώπων σε κάθε της έκφανση, γνωριζόμενη σήμερα με τον όρο κοσμική μουσική. Ως γραπτή παράδοση θεραπεύθηκε κυρίως στο χώρο της ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας και εξελίχθηκε σε έναν μεγάλο μουσικό πολιτισμό, μια τέλεια τέχνη με ποικίλες διαστάσεις, την Ψαλτική Τέχνη.