Συμβουλές για σωστή μελέτη της βυζαντινής μουσικής
Σημαντικό ρόλο παίζει η συχνότητα της μελέτης· προτιμότερο να γίνεται λιγότερη ώρα καθημερινά παρά μαζεμένη μια φορά την εβδομάδα. Έτσι, ο εγκέφαλος συνηθίζει καλύτερα τη μελέτη και την εκμάθηση των μελών. Την ώρα της μελέτης χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και ησυχία, ιδανικά χωρίς να υπάρχουν ανοιχτές ηλεκτρονικές συσκευές οι οποίες αποσπούν την προσοχή. Πρέπει να τηρείται η σωστή στάση του σώματος και ο χώρος γύρω να είναι καθαρός και περιποιημένος και όχι ακατάστατος. Ακούμε πρώτα τις ασκήσεις ή τα μέλη σε ηχογράφηση και έπειτα μελετούμε, όχι όμως ταυτοχρόνως με την ηχογράφηση γιατί μπορεί να ξεγελασθούμε. Ακούμε πολύ προσεκτικά τον εαυτό μας και εξετάζουμε αν όντως εκτελούμε αυτά που έχουμε ακούσει. Ιδανικά μπορούμε να ηχογραφήσουμε μόνοι μας τον εαυτό μας και να εξετάσουμε αν αυτό το οποίο νομίζουμε ότι εκτελούμε είναι όντως αυτό το οποίο εκτελούμε. Όταν έχουμε να διαβάσουμε μέλη βυζαντινής μουσικής, ιδίως όσο το επίπεδο δυσκολίας ανεβαίνει, ιδανικά διαβάζουμε τα μέλη πολλές φορές σε παραλλαγή (περισσότερες από όσες νομίζουμε ότι χρειάζεται) και λιγότερες σε μέλος. Αν κάποιο μέλος μάς δυσκολεύει αρκετά, καλό είναι να μην επιμένουμε επί πολλές ώρες. Διαβάζουμε μία μέρα, το αφήνουμε και μετά επανερχόμαστε την επόμενη με πιο νηφάλιο μυαλό και καλύτερη συγκέντρωση. Πάντα σε συνεννόηση με τον δάσκαλό μας, προκειμένου να είμαστε σωστοί ως προς τον ρυθμό και τη χρονική αγωγή, μπορούμε στη μελέτη να χρησιμοποιήσουμε και μετρονόμο, αναλόγως και με τις ιδιαιτερότητες κάθε μέλους. Για να διευκολυνθούμε ως προς την τήρηση της τονικής βάσης, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιον ισοκράτη ή αν διαθέτουμε μουσικό όργανο (ιδανικά ασυγκέραστο, π.χ. ούτι, ταμπουράς) μπορούμε να το χρησιμοποιούμε επικουρικά ώστε να μην ξεφεύγουμε, ιδίως σε περιπτώσεις φωνών οι οποίες έχουν την τάση να μην κρατούν σταθερή την τονική βάση του μέλους. Η συνεννόηση με τον δάσκαλο είναι και εδώ απαραίτητη ώστε όντως να βοηθούμαστε και όχι να αποπροσανατολίζομαστε από τη μελέτη.